Günaydın;
Nasılsınız blogcanlar? Umarım herkesin sağlığı,keyfi yerindedir.Bu aralar malum bir kış, bir bahar arada bir de yaz havası yaşadığımızdan salgınlar kol geziyor.Aman sağlığınıza dikkat edin.
Bende durumlar aynı.Bol koşuşturmaca,yorgunluk ama keyif. İş ciddi yoğun geçiyor.Saatin nasıl geçtiğini anlamayacağım kadar yoğun hemde.Serviste dinlenme aşamasını tamamlayayım derken hoppp hoşgeldin trafik modu,eve geliyorum bi yorgunluk atayım derken bizim bızdık ''eeee anne hani bana zaman ayırmayacakmısın?''
Olur oğlum ne yapalım? ''Benim aklıma süper bir fikir geldi,boğuşalım yada çiftlik yapalım olmazsa arabaları yarıştıralım daha da olmadı resim çizelim dinozorlar''
Peki oğlum hepsini yapalım.Araya mutlaka birazda çorba yedirme mücadelesi (yemek yemede çok büyük sıkıntılarımız var oda ayrı bir konu ya) uyku saati yaklaşıyor,Başlar bizim ki ''Zaten bütün gün yoksun bu kadar mı zaman geçirdik offfff anne beni hiç anlamıyorsun,büyük adam oldum ben bu benim tanıdığım anne değil sen çok deiğiştin :D ''
O nasıl hareketler,konuşmalar velet seni,Fırlama seni.Bak sen.Değişmişim ben pehhhh... Sanki koca bir ömür geçirmiş benimle.Altı üstü 5 yıl önce aynı kordondan bağlandık.Eeeeee çocukta haklı içimi dışımı biliyor dimi :))) Neyse ki öpe koklaya yatağa alıyorum.Zafer bizim :)
Gelelim asıl konuya.Malum haberiniz vardır.Yardım kampanyası için facebookta bir grubum var.Şuana kadar bir sürü eşya gönderdim.Yüreği güzel insanlar sayesinde.Ama dün İlk defa birisinin evine gitme şansım oldu.Gittiğim ev harabe değil di ama yine de içimi acıtan şeylere şahit oldum.Evin annesi (ismi bende kalsın) 45 kilo ve 2. çocuğuna hamile.Onu gördüğüm dakika ne kadar şanslı olduğumu birkez daha anladım.Evin ablası ile tanıştık.Ecrin.O kadar masum ki.Ona götürdüğüm oyuncakları aldı.Teker teker inceledi.Daha 4 yaşında.Evde annesiyle,çaresizliğiyle büyümeye çalışıyor.Önce oyuncakların hikayeleri anlattım.Hepsi oğlumun oynamadığı oyuncaklardı.Biraz oyun oynadık.Sonra götürdüğüm kıyafetletleri çıkardım.'' Aaaaa bunların hepsi benim mi?'' diye incelemeye başladı.Eeee malum kız çocuğu olunca elbiseler,süslü badyler dikkatini çekti.Ayağında çorabı yoktu.Önce patiklerini ve çoraplarını giydirdim.Isındı ayakları,sonra bir kaç kıyafet denettirdim,gönlü olsun.İçinde bir çift beyaz muz çorap çıktı.Anne gördüğünde ''aaa çok ihtiyacım vardı ne iyi oldu'' O kadar sevindim ki anlatamam.Bir insanı özellikle bir çocuğu mutlu etmek tüm yorgunluğa değer m? Değer.Ben yaşadım,yaşıyorum inşallah yaşamaya da devam edeceğim.Sizlerde ''bir çift çorap benden olsun'' derseniz beklerim.Fatih ilçesinden bir ailem var sırada.Terörden kaçıp 7 ay önce gelmişler.Annenin telefonda söylediği ilk şey ''kızımın beslenmesine koyacak birşey yok,nolur bir el bize uzatın.'' Sizlerden ricam bir el uzatalım bu aileye.İletişim bilgileri için bana yazabilirsiniz.
Sevgiyle,yardımla kalın gönlü güzel insanlar...
Nasılsınız blogcanlar? Umarım herkesin sağlığı,keyfi yerindedir.Bu aralar malum bir kış, bir bahar arada bir de yaz havası yaşadığımızdan salgınlar kol geziyor.Aman sağlığınıza dikkat edin.
Bende durumlar aynı.Bol koşuşturmaca,yorgunluk ama keyif. İş ciddi yoğun geçiyor.Saatin nasıl geçtiğini anlamayacağım kadar yoğun hemde.Serviste dinlenme aşamasını tamamlayayım derken hoppp hoşgeldin trafik modu,eve geliyorum bi yorgunluk atayım derken bizim bızdık ''eeee anne hani bana zaman ayırmayacakmısın?''
Olur oğlum ne yapalım? ''Benim aklıma süper bir fikir geldi,boğuşalım yada çiftlik yapalım olmazsa arabaları yarıştıralım daha da olmadı resim çizelim dinozorlar''
Peki oğlum hepsini yapalım.Araya mutlaka birazda çorba yedirme mücadelesi (yemek yemede çok büyük sıkıntılarımız var oda ayrı bir konu ya) uyku saati yaklaşıyor,Başlar bizim ki ''Zaten bütün gün yoksun bu kadar mı zaman geçirdik offfff anne beni hiç anlamıyorsun,büyük adam oldum ben bu benim tanıdığım anne değil sen çok deiğiştin :D ''
O nasıl hareketler,konuşmalar velet seni,Fırlama seni.Bak sen.Değişmişim ben pehhhh... Sanki koca bir ömür geçirmiş benimle.Altı üstü 5 yıl önce aynı kordondan bağlandık.Eeeeee çocukta haklı içimi dışımı biliyor dimi :))) Neyse ki öpe koklaya yatağa alıyorum.Zafer bizim :)
Gelelim asıl konuya.Malum haberiniz vardır.Yardım kampanyası için facebookta bir grubum var.Şuana kadar bir sürü eşya gönderdim.Yüreği güzel insanlar sayesinde.Ama dün İlk defa birisinin evine gitme şansım oldu.Gittiğim ev harabe değil di ama yine de içimi acıtan şeylere şahit oldum.Evin annesi (ismi bende kalsın) 45 kilo ve 2. çocuğuna hamile.Onu gördüğüm dakika ne kadar şanslı olduğumu birkez daha anladım.Evin ablası ile tanıştık.Ecrin.O kadar masum ki.Ona götürdüğüm oyuncakları aldı.Teker teker inceledi.Daha 4 yaşında.Evde annesiyle,çaresizliğiyle büyümeye çalışıyor.Önce oyuncakların hikayeleri anlattım.Hepsi oğlumun oynamadığı oyuncaklardı.Biraz oyun oynadık.Sonra götürdüğüm kıyafetletleri çıkardım.'' Aaaaa bunların hepsi benim mi?'' diye incelemeye başladı.Eeee malum kız çocuğu olunca elbiseler,süslü badyler dikkatini çekti.Ayağında çorabı yoktu.Önce patiklerini ve çoraplarını giydirdim.Isındı ayakları,sonra bir kaç kıyafet denettirdim,gönlü olsun.İçinde bir çift beyaz muz çorap çıktı.Anne gördüğünde ''aaa çok ihtiyacım vardı ne iyi oldu'' O kadar sevindim ki anlatamam.Bir insanı özellikle bir çocuğu mutlu etmek tüm yorgunluğa değer m? Değer.Ben yaşadım,yaşıyorum inşallah yaşamaya da devam edeceğim.Sizlerde ''bir çift çorap benden olsun'' derseniz beklerim.Fatih ilçesinden bir ailem var sırada.Terörden kaçıp 7 ay önce gelmişler.Annenin telefonda söylediği ilk şey ''kızımın beslenmesine koyacak birşey yok,nolur bir el bize uzatın.'' Sizlerden ricam bir el uzatalım bu aileye.İletişim bilgileri için bana yazabilirsiniz.
 |
| Ecrin kışa üşümeyecek :) |
 |
| Çok güzel oldu dimi,bana çok yakıştı Evet Ecrin prensesler gibi oldun kuzum sen |
Sevgiyle,yardımla kalın gönlü güzel insanlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder